Μπατμαν

Σημείωση

(Το Κομιξομπλογκ δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2011. Με σκοπό να δημοσιεύει ένα άρθρο την εβδομάδα. Μέχρι τον επόμενο Αύγουστο. Δυστυχώς, εξαιτίας στρατιωτικών υποχρεώσεων, η δημοσίευση άρθρων στο Κομιξομπλογκ θα σταματήσει. Κρίμα. Πιστεύω ότι είχα και άλλα πράγματα να γράψω. Πάντα με την ιδιότητα του αναγνώστη. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να διαβάσει τις δημοσιεύσεις του μπλογκ. Τις παλιές. Δίχως να περιμένει καινούργιες. Πιστεύω ότι μιλούν για ενδιαφέροντα πράγματα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα).   

Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσω για τον Μπατμαν. Ο Μπατμαν είναι ένας χαρακτήρας την ΝΤΙ ΣΙ κόμικς (DC comics). Ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 30. Στα πρώτα του βήματα, ήταν ένας σκοτεινός και δυναμικός χαρακτήρας του οποίου οι γονείς δολοφονήθηκαν όταν ήταν μικρός, δημιουργώντας τον σύγχρονο θρύλο της Γκόθαμ. Αργότερα, το κόμικς με πρωταγωνιστή τον Μπατμαν έγινε θα λέγαμε πιο γλυκό και φωτεινό, απομακρύνοντας τον ήρωα από το σκοτεινό του περιβάλλον. Στην ύφεση του Κώδικα (δεκαετία 1950), μόνο οι πολύ καλοί και αγνοί ήρωες μπορούσαν να επιβιώσουν. Αργότερα με την επιστροφή των ηρώων στην κόμικς σκηνή της Αμερικής, ο Μπατμαν ξαναγύρισε σε μια πιο σκοτεινή και σοβαρή ατμόσφαιρα. Με σεναριογράφο τον Ντεννυς Ο’ Νηλ (Dennis O’ Neil) και σκιτσογράφο τον θρύλο Νηλ Άνταμς (Neal Adams), ο Μπατμαν βρήκε νέα ταυτότητα. Ύστερα, στην δεκαετία του 1980, ο Φρανκ Μιλλερ άλλαξε ριζικά τον χαρακτήρα με δυο τρομερά κόμικς. Το Ο Σκοτεινός Ιππότης Επιστρέφει (Dark Knight Returns) και το Γηαρ Ουαν (Year One). Μετέπειτα, εκδόθηκαν και άλλες πολύ άξιες δουλειές με ήρωα τον Μπατμαν. Το Κιλλινγκ Τζοουκ (Killing Joke) των Άλαν Μουρ (Alan Moore) και Μπραηαν Μπολλαντ (Brian Bolland) είναι ένα από αυτά.

Ο Μπατμαν είναι από τους ήρωες του ορίου. Δεν πρόκειται ποτέ να περάσει τα όρια και να αφαιρέσει κάποια ζωή. Έχει αντοχή, υπομονή και ατέλειωτη εξυπνάδα. Σαν χαρακτήρας είναι κλειστός, πεισματάρης και πολύ δυναμικός. Μερικές φορές, θαρρείς πως δεν έχει καν ανάγκες. Μόνη του έγνοια είναι η καταπολέμηση του εγκλήματος. Δεν προσβάλλει ούτε στεναχωρεί, ποτέ, κανέναν. Ακόμα και ο Μπατμαν του Μιλλερ χωραει σε αυτά τα πλαίσια. Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι άλλαξε τον χαρακτήρα, προσδίδοντας του ένα ύφος πιο άγριο. Ένα ύφος που δεν του ταίριαζε. Μπορεί. Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι ο θυμός του Μπατμαν είναι πέρα για πέρα υγιής. Σε όποιο κόμικς και αν τον πετύχουμε (τον θυμό του). Δεν θυμώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι θέμα ποσοτικό. Αλλά ποιοτικό. Δυο πολύ δυνατές σκηνές του είναι_

Α)  Στο Γηαρ Ουαν, όπου εισβάλλει δυναμικά, λέγοντας τους πως ως εδώ ήταν.

Β)  Στο Κιλλινγκ Τζοουκ, όπου στο τέλος κάθεται και γελάει με τον Τζοκερ.

Τον Μπατμαν και την Ρομπιν από τον Σκοτεινό Ιππότη τους βάζω σαν μπόνους. Από τα αγαπημένα μου σκίτσα. Εικονογραφήσεις καλύτερα. Αυτήν η παχιά γραμμή στο στήθος του Μπατμαν, ακριβώς κάτω από το μέρος του κεφαλιού, είναι πραγματικά συναρπαστική.

Οτιδήποτε γράφτηκε σε αυτό το άρθρο αποτελεί προσωπική μου γνώμη. Ενδέχεται να υπάρχουν και ανακρίβειες ή λάθη. Κυρίως στην παράγραφο που καταγράφει την εκδοτική του πορεία.