Αγαπημένοι Ήρωες (μέρος 1)

Το Αγαπημένοι Ήρωες θα είναι μια σειρά άρθρων η οποία θα συμπεριλαμβάνει χαρακτήρες των κόμικς που παρουσιάζουν κατά την γνώμη μου εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν γνωρίζω από πόσα μέρη θα αποτελείται. Επίσης η δημοσίευση των μερών αυτής της σειράς δεν θα είναι συνεχόμενη. Αυτήν την εβδομάδα έχουμε τον νούμερο 1. Το νούμερο 2 θα μπορούσε κάλλιστα να δημοσιευτεί τον άλλον μήνα, το νούμερο 3 σε πέντε εβδομάδες κοκ.

ΧΕΛΜΠΟΗ

Ο Χελμποη είναι μια δημιουργία του πολύ γνωστού σκιτσογράφου και συγγραφέα Μαηκ Μινιολα. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1993. Οι Ναζί στο τέλος θέλοντας να ελέγξουν την έκβαση του β παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύουν έναν ικανότατο μυστικιστή ο οποίος τους υπόσχεται ένα θαύμα. Σε ένα μικρό νησάκι κάπου στο βόρειο Ενωμένο Βασίλειο γίνεται ένα τελετουργικό από το όποιο φτάνει ο Χελμποη στην γη με την μορφή ενός δαιμονικού μικρού αγοριού. Το παίρνουν στα χέρια τους οι Αμερικανοί και τον κάνουν έναν από τους πιο ικανούς ντεντέκτιβ παραφυσικού στον κόσμο. Τώρα θα μου πείτε σιγά τα λάχανα. Ένας ήρωας που προσπαθεί να κερδίσει το αναγνωστικό κοινό με την αντίθεση δαίμονα εξωτερικά και καλού ανθρώπου εσωτερικά. Και όμως δεν είναι έτσι. Ο Χελμποη είναι ένας φοβερός χαρακτήρας. Εξωτερικά είναι ένας μεγαλόσωμος κόκκινος δαίμονας ο οποίος έχει δυο κομμένα κέρατα στο κούτελο. Δεν τα αφήνει να φυτρώσουν. Έχει ένα φανταστικό δεξί χέρι που δεν νιώθει πόνο και υποτίθεται πως είναι το κλειδί για την πολλά αναμενόμενη αποκάλυψη και το σχέδιο Ραγκνα Ροκ (ή κάπως έτσι). Φορεί και ένα καταπληκτικό πανωφόρι που τον κάνει ένα σουπερ χαλιαρη ερευνητή παραφυσικού. Χρησιμοποιεί και πολλά όπλα καθώς και πολλά φυλακτά τα οποία φορεί πάνω του. Σαν χαρακτήρας μπορεί να ενταχτεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Από κάποιο κάστρο στην Τρανσυλβανία πολεμώντας τον Δράκουλα έως τα σοκάκια σύγχρονων μητροπόλεων πολεμώντας τρελαμένους Νέο-Ναζί. Αυτά όμως είναι το πρόγευμα στο μενού του πόσο φανταστικός είναι ο Χελμποη. Το κυρίως γεύμα είναι ο χαρακτήρας του. Ότι και να συμβεί στο φίλο μας το αντιμετωπίζει με απίστευτη ψυχραιμία, τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Θα είχε το κάθε δικαίωμα να είναι αντιπαθητικός και στριφνός αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να είναι λίγο κλειστός σαν χαρακτήρας. Κάτι σαν τον Μπατμαν. Είναι αφοπλιστικό πραγματικά και σε κερδίζει η μορφή αντιπαλότητας που υιοθέτει. Το μίσος είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Υπάρχει ένας θυμός που έρχεται να διεκδικήσει την κατάσταση που έχει διαταράξει ο εκαστοτε παλαβός αλλά μέχρι εκεί. Θεωρητικά ο Χελμποη είναι ένας θερμοκέφαλος αγροίκος που όταν θυμώνει βγαίνει εκτός εαυτού και έτσι καταφέρνει να κάνει και πολλές γκάφες. Από την μια πλευρά αυτό ισχύει αλλά από την άλλη το κάνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Δεν υπάρχει αυτός ο θυμός β κατηγορίας και το μίσος καφρίλα. Όσο και να μας φαίνεται παράξενο ο Χελμποη θυμώνει ανώτερα. Και πραγματικά έτσι είναι. Όταν κάνει την εμφάνιση του ένας παλαβός ο Χελμποη δίνει ρέστα με την συμπεριφορά του. Θα μπορούσα να το αναλύσω για πολύ ακόμα αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ και αν θα είχε και νόημα. Έχει επίσης σεβασμό στους ανωτέρους και στους συνεργάτες παρόλο που μερικές φορές μπορεί να παραβλέψει τις διαταγές τους και να κάνει του κεφαλιού του. Αγαπαει πραγματικά τον στενό του κύκλο και όχι μόνο και αυτό δεν το λέει απλά με λόγια κατά την διάρκεια μιας ιστορίας αλλά το βλέπει κανείς από τις πράξεις και τα έργα του. Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν βλέπεις τέτοιες σχέσεις ότι υπάρχουν. Έστω και αν είναι μεταξύ ενός δαίμονα, ενός αμφιβίου εξαιρετικά έξυπνου και συμπαθητικού, μιας φωτιάς και ενός καθηγητή πατέρα.

MANTMAN

Ο Μαντμαν είναι επίσης ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Παλιά είχα πετυχει ένα τόμο που αποτελούταν από τις πρώτες περιπέτειες του στην εκδοτική εταιρεία Νταρκ Χορς το 1994 και εντυπωσιάστηκα από την πολύ ωραία εικονογράφηση. Αλλά δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία. Αργότερα σε ένα σαητ στο ιντερνέτ του Λευτέρη Ταρλαντεζου το ΚΟΜΙΚΣΟΡΑΝΤΖ διάβασα μια πάρα πολύ ωραία βιογραφία για τον σκιτσογράφο του Μαντμαν, Μαηκ Ολρεντ. Και εκεί με μεγάλη μου χαρά διάβασα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτηρισμούς που έχουν κάνει για κάποιο πρόσωπο υπαρκτό ή μη. Μιλώντας με πάθος ο δημιουργός του Μαντμαν δηλώνει για τον ήρωα του ότι είναι ο πιο ρετρό, εκκεντρικός, ρομαντικός, στωικός, πνευματώδης, περιπετειώδης, τρομακτικός, μυστηριώδης, και τραγικός χαρακτήρας κόμικς όλων των εποχών. Πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω πως γίνεται να εμφανίσεις όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σε μια σειρά κόμικς. Βρίσκοντας ένα τευχακι της μίνι σειράς Μαντμαν Αντβεντσουρς που εκδόθηκε από την Τούνδρα μπόρεσα να έρθω σε μια καλύτερη επαφή με τον χαρακτήρα και να δω και μόνος μου από κοντά ποιος είναι τελικά αυτός ο Μαντμαν. Στην αρχή της περιπέτειας ο Μαντμαν ήταν σε ένα ταξίδι μαζί με άλλους δυο φίλους του. Ο ένας ήταν τρελός επιστήμονας και κάτι πήγαιναν να κάνουν κάπου σε μια ερημική τοποθεσία. Ο Μαντμαν ήταν εντελώς χαλαρός, αυτό που οι αγγλόφωνοι φίλοι μας αποκαλούν κερφρη (carefree). Σε κάποια στιγμή μετά κάτι έπαθε. Δεν θυμάμαι καλά. Άρχισε να κλαίει και είχε σκύψει στα τέσσερα φωνάζοντας πως δεν αντέχει την αλήθεια της απεραντοσύνης, ήταν μεγάλο το βάρος της και άλλα τέτοια παρόμοια. Η ιστορία σε καμία περίπτωση δεν ξινίζει με το πόσο αλλόκοτη μπορεί να γίνει αλλά αντίθετα έχει αυτή την ποιότητα του παραμυθιού. Κάτι σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Με κάθε του ενέργεια ο Μαντμαν προκαλεί τον αναγνώστη να τον καταλάβει και μην τον θεωρήσει απριόρι φρουτκεηκ (fruitcake). Στα ελληνικά παλαβός ή ψιλοφρικουλας. Ισως ακομη και από το σχέδιο να φαίνεται ο χαρακτήρας του. Πρεπει να το δειτε και να το διαβασετε (το κομικς) για να καταλαβετε ποσο φοβερος είναι ο Μαντμαν. Θα είναι λιγακι δυσκολο εως ακατορθωτο να βρειτε σε ελληνικο κομικσαδικο τις πρώτες του ιστορίες. Υπάρχουν νομίζω όμως νέες σειρές σε τόμους και κάποιος από αυτούς είναι σίγουρα της Ιματζ. Εγώ πάντως θα προσπαθήσω να βρω τις πρώτες του περιπέτειες. Τι να κάνουμε, είμαστε και μείς λίγο ρετρό.