Νταίηβιντ Μαζουκέλι (David Mazzucchelli)

Διαβάζοντας αρκετό καιρό πριν μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό Αμεηζινγκ Χήροους της Φανταγκραφικς, τεύχος 102, 1 Σεπτεμβρίου 1986, αποφάσισα να ποστάρω ένα πολύ μικρό μέρος ολόκληρης της συνέντευξης το οποίο πιστεύω αξίζει να δημοσιευτεί. Η μετάφραση είναι δική μου και τα λόγια αυτά ανήκουν στον καταξιωμένο δημιουργό κόμικς Νταίηβιντ Μαζουκέλι.

Για τον Μαζουκέλι θα πω εν τάχει ότι είναι ένας σημαντικός δημιουργός ο οποίος κάνοντας ένα σχετικά γρήγορο πέρασμα από τα κόμικς υπέρ-ηρώων δημιούργησε κλασσικά γκράφικ νόβελς, πέρασε στην αντεργκράουντ σκηνή των κόμικς και πλέον με την καλλιτεχνική καταξίωση της ένατης τέχνης έργα του όπως ο Αστέριος Πόλυπ (Asterios Polyp) χαίρουν μεγάλης εκτίμησης.

Ναι. Μόλις ξεκίνησα να μαζεύω σημειώσεις για πράγματα τα οποία θα ήθελα να γράψω. Δεν τις βλέπω να συγκροτούνται ακόμα δίνοντας μου κάτι ξεκάθαρο και βρίσκω δύσκολο να καταλάβω την μορφή την οποία θα έχουν. Πιστεύω ότι αυτό λέει κάτι για την φύση της δημιουργικής διαδικασίας. Μπορείς να εμπλακείς σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα- κόμικς, τέχνη, οτιδήποτε – επειδή βλέπεις κάτι σε αυτό το οποίο σου αρέσει και σε προσελκύει και θες να το κάνεις. Και πηγαίνεις σε αυτό και το κάνεις τελικά. Και μετά από λίγο δεν είναι πια ικανοποιητικό για σένα. Αλλά παρόλα αυτά κάτι υπάρχει το οποίο σε κρατά, το οποίο σε καθιστά ενδιαφερόμενο με το ίδιο το πεδίο τέχνης. Και κοιτάς τριγύρω και υπάρχουν πράγματα πολύ καλά και πράγματα που σου αρέσουν αλλά δεν υπάρχει τίποτα στα αλήθεια το οποίο να κάνει αυτό που θα ήθελες εσύ να δεις. Και πιστεύω τότε είναι η στιγμή στην οποία ξεκινάς να δημιουργείς, επειδή συμπληρώνεις ένα κενό. Πρέπει να το κάνεις.