Τελείως τυχαία έπεσα πάνω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα
συνέντευξη-μαμούθ του περιοδικού Κομικς Τζουρναλ. Είναι μια συνέντευξη του Τζακ
Κερμπυ από τον Γκάρυ Γκροθ (Gary Groth). Στην συνέντευξη μιλαει και η Ροζ Κερμπυ (Roz Kirby), γυναίκα
του Τζακ. Ένα μικρό κολλάζ ερωταπαντησεων θα δημοσιεύσω σε αυτό το ποστ, όχι
για να φωτίσω την αλήθεια, αυτήν δεν την ξέρω. Μου έκαναν εντύπωση τα όσα
διάβασα. Κάπου διάβασα νομίζω ότι ο Γκροθ στην εισαγωγή αυτής της συνέντευξης,
έγραψε ότι σε μερικά πράγματα ο Κερμπυ υπερέβαλε κάπως.
Το λινκ ολόκληρης της συνέντευξης
Στην έκτη σελίδα βρίσκονται αυτά που μετέφρασα
εγώ.
Γκροθ- Πότε συνάντησες τον
Σταν Λη για πρώτη φορά?
Κερμπυ- Συνάντησα τον Σταν
όταν πήγα να πρωτοδουλέψω για την Μαρβελ. Ήταν ένα μικρό αγόρι. Όταν ο Τζο (Joe Simon) και εγώ
κάναμε τον Καπταιν Αμερικα. Ήταν δεκατριών χρονών. Είναι πέντε χρόνια νεότερος
από μένα.
Γκροθ- Και εσείς οι δυο
συνεργαστήκατε σε όλες τις ιστορίες με τα τέρατα?
Κερμπυ- Ο Σταν Λη και εγώ
ποτέ δεν συνεργαστήκαμε σε τίποτα. Ποτέ δεν τον είδα να γράφει τίποτα. Εγώ
συνήθιζα να γράφω τις ιστορίες όπως έκανα πάντα.
Γκροθ- Μπορείς να μου πεις,
να μου δώσεις την δική σου εκδοχή για το πώς δημιουργήθηκαν οι Τέσσερις
Φανταστικοί? Πήγε ο Σταν….?
Κερμπυ- Όχι, ο Σταν δεν
ήξερε τι ήταν η μετάλλαξη. Εγώ μελετούσα τέτοιου είδους πράγματα όλη την ώρα.
Θα τα εντόπιζα στις εφημερίδες και σε επιστημονικά περιοδικά. Ακόμα αγοράζω
περιοδικά τα οποία είναι φαντασιώδη. Δεν διαβάζω τόση επιστημονική φαντασία όση
διάβαζα τότε. Ήμουν μαθητής της επιστημονικής φαντασίας και ξεκίνησα να φτιάχνω
τα δικά μου πρότυπα ιστορίας, του ανθρώπους του στυλ μου. Ο Σταν Λη δεν
σκέπτεται με τον τρόπο το οποίον σκέπτομαι εγώ. Ο Σταν δεν σκέπτεται ανθρώπους
όταν σκέπτεται χαρακτήρες. Σκέπτομαι τους χαρακτήρες σαν αληθινούς ανθρώπους.
Εάν έφτιαχνα μια πολεμική ιστορία, θα ήταν δυο άνθρωποι στον πόλεμο.
Ροζ Κερμπυ- Ο Γκάρυ θέλει να
μάθει πως δημιούργησες τους Τέσσερις Φανταστικούς.
Γκροθ- Προσέγγισες την
Μαρβελ ή…
Κερμπυ- Μπήκα στα γραφεία
της Μαρβελ και έβγαζαν έξω τα έπιπλα, έβγαζαν έξω γραφεία και εγώ χρειαζόμουν
την δουλειά. Είχα οικογένεια και σπίτι και ξαφνικά η Μαρβελ διαλυόταν. Ο Σταν
Λη κάθεται σε μια καρέκλα και κλαίει. Δεν ήξερε τι να κάνει, κάθεται σε μια
καρέκλα και κλαίει, μόλις είχε ενηλικιωθεί. Του είπα να σταματήσει να κλαίει.
Εγώ είπα, πήγαινε μέσα στον Μάρτιν και πες του να σταματήσει να βγάζει έξω τα
έπιπλα και θα φροντίσω τα κόμικς να είναι κερδοφόρα.
Και ξεκίνησα μια πληθώρα καινούργιων κόμικς
και όλα αυτά τα νέα κόμικς ξεκίνησαν να κάνουν πωλήσεις. Κατά κάποιο τρόπο
είχαν πίστη σε μένα. Ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω αλλά έπρεπε να βρω
καινούριους χαρακτήρες που ποτέ κανείς δεν είχε δει. Έκανα τους Τέσσερις
Φανταστικούς, έκανα τον Θορ. Οτιδήποτε ήταν αυτό το οποίο θα έκανε ένα κόμικς
επιτυχημένο εγώ το έβρισκα. Δεν ήταν πιθανόν για έναν άνθρωπο σαν τον Σταν Λη
να σκεφτεί καινούργια πράγματα— ή ακόμα και παλιά για το θέμα αυτό. Ο Σταν Λη
δεν ήταν ένας τύπος που διάβαζε ή έλεγε ιστορίες. Ο Σταν Λη ήταν ο τύπος που
ήξερε που ήταν τα έγγραφα ή το ποιος θα ερχόταν στο γραφείο εκείνη την ημέρα. Στην
ουσία ο Σταν Λη ήταν ένα υπάλληλος γραφείου, εντάξει? Εγώ ουσιαστικά είμαι κάτι
άλλο, είναι ένας αφηγητής. Η δουλειά μου είναι να πουλώ τις ιστορίες μου.
Γκροθ- Μπορώ να ρωτήσω ποια
ήταν η ανάμειξη σου στον Σπαηντερ-μαν?
Κερμπυ- Δημιούργησα τον
Σπαηντερ-μαν. Αποφασίσαμε να τον δώσουμε στον Ντιτκο. Σχεδίασα το πρωτο
εξώφυλλο του Σπαηντερ-Μαν. Δημιούργησα τον χαρακτήρα. Δημιούργησα την στολή.
Δημιούργησα όλα εκείνα τα κόμικς αλλά δεν μπορούσα να τα κάνω όλα. Αποφασίσαμε
να δώσουμε το κόμικς στον Στηβ Ντιτκο που ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την
δουλειά. Έκανε εξαιρετική δουλειά.
Πιο κάτω επισημαίνει ότι ο Σπαηντερ-Μαν είναι
ο γνωστός χαρακτήρας που όλοι ξέρουμε χάρη στον Στηβ Ντιτκο.
Για όσους δεν το ξέρουν υπάρχει ή υπήρχε και
μια διαμάχη μεταξύ Σταν Λη και Στηβ Ντιτκο για την ευθύνη της δημιουργίας του
Σπαηντερ-Μαν.
In the
search of Steve Ditko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου