Τώρα θα μου πείτε, που το ξέρω ότι είναι τόσο απίστευτα? Εκτός του ότι εμπιστεύομαι τις πηγές μου και τις γνώμες κάποιων ανθρώπων που τα έχουν διαβάσει, ήταν και η δικιά μου μικρή επαφή μαζί τους (κάπου, κάποια από αυτά θα τα έχω πετυχει, μα σε καμιά ανθολογία μα σε κανένα τευχακι που βρήκα ξέμπαρκο) που μου επαληθεύει πως ναι, είναι τόσο τρομερά όσο λέγεται.
Λοβ Εντ Ροκετς
Το Λοβ εντ Ροκετς είναι το κορυφαίο εναλλακτικό κόμικς. Είναι μια ασπρόμαυρη έκδοση που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 (1982) και αποτελεί ένα έντυπο της φανταστικής εκδοτικής ΦΑΝΤΑΓΚΡΑΦΙΚΣ. Πρόκειται για μια ανθολογία γραμμένη και σχεδιασμένη από τους Αδελφούς Χερναντεζ. Το κόμικς ΠΑΛΟΜΑΡ του Γκιλμπερτ Χερναντεζ μιλά για την ζωή ενός χωριού μη πραγματικού στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής και το ΧΟΠΠΕΡΣ 13 του Τζεημη Χερναντεζ μας αφηγείται την ζωή μιας ομάδας ανθρώπων (κυρίως «τσικανο», δεν γνωρίζω ακριβώς τι σημαίνει αυτό, θυμάμαι όμως μια ταινία στο Μεγκα που είχε ένα παρόμοιο θέμα)από την εφηβεία τους μέσα στην πανκ μέχρι τις μέρες μας.
Πηνατς
Το Πηνατς δεν είναι ακριβώς κόμικς αλλά κόμικς στριπ. Δηλαδή σαν να λέμε κόμικς μικρού μήκους. Συγκεκριμένα μιας λωρίδας κόμικς (3-4 καρέ).( Υπάρχουν και μεγαλύτερα σε καρέ κόμικς στριπς και το Πηνατς είχε τέτοιες ιστορίες.) Στην παρέα του Πηνατς συγκαταλέγεται ο πάρα πολύ δημοφιλής Σνουπυ και ο κολλητός του Τσάρλι Μπραουν. (Άσχετο αλλά νομίζω πως το πολύ δημοφιλές και καταξιωμένο γαλλικό περιοδικό κόμικς ΤΣΑΡΛΙ πήρε το όνομα του από τον φίλο τον Σνουπυ). Ο Τσάρλι Μπραουν λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος λουζερ του πλανήτη. Προσπαθεί απεγνωσμένα να πετάξει το χαρταετό του αλλά μάταια. Η ομάδα της οποίας είναι αρχηγός (μπέιζμπολ) δεν έχει κερδίσει ποτέ και το κορίτσι που του αρέσει είναι για αυτόν όνειρο άπιαστο, επιστημονική φαντασία. Ο ίδιος το ξέρει ότι δεν αξίζει τίποτα. Αντίθετα ο Σπνουπυ έχει αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό του. Υπάρχουν ακόμη κάμποσοι εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αυτοί αποτελούν την ομάδα του στριπ. Το Πηνατς σύμφωνα με την στήλη των 100 καλύτερων κόμικς του Κόμικς Τζουρναλ, βρίσκεται στην δεύτερη θέση. Αν θυμάμαι καλά (το είχα ακούσει από την τηλεόραση και το κανάλι Μαντ) ένα στριπ της σειράς είχε ως εξής _
Ο Τσάρλι ήταν έξω μαζί με μια φίλη και θαύμαζαν τον έναστρο ουρανό και την απεραντοσύνη του. Ο Τσάρλι νιώθοντας πολύ μικρός μπροστά σε αυτό το θέαμα προέτρεψε την φίλη του αφού της είπε πόσο ασήμαντος νιώθει να πάνε μέσα και να δουν τηλεόραση.
Το στριπ αυτό είχε εκδοθεί στα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης. Ο κύριος Σουλζ σχεδίαζε μέχρι το τέλος της καριέρας του μόνος του το στριπ.
Χεητ
Το Χεητ είναι και αυτό ένα από τα καλύτερα και πιο επιτυχημένα εμπορικά εναλλακτικά κόμικς της δεκαετίας του 1990. Διήρκησε σχεδόν όλη την δεκαετία (1990 έως 1998) και στα μέσα της διάρκειας του άλλαξε από ασπρόμαυρο σε έγχρωμο. Το κόμικς μας διηγείται την ζωή του Μπαντυ Μπραντλεη και του στενού του κύκλου. Ο Μπαντυ είναι ένας σχεδόν αλκοολικός τύπος της περίφημης ΓΕΝΙΑΣ Χ. Το κόμικς στα πρώτα μισά εξελίσσεται στο Σηάτλ και αργότερα στο Νιου Τζερσυ. Συνδέθηκε στενά με το μετά πανκ κίνημα που ανθούσε εκείνη την εποχή το ΓΚΡΑΝΤΖ. Μην ξεχνάμε ότι ο Μπαντυ στην αρχή ζούσε στο Σηάτλ η οποία είναι η πρωτεύουσα της Γκραντζ ροκ και πατρίδα των Νιρβάνα. Από το Χεητ έχω στα χέρια μου το τεύχος νούμερο 21. Επίσης σε κάποιες παλιές Βαβέλ ή Παρά Πέντε έχω πετυχει (μια ή δυο) ιστορίες του Μπαντυ οι οποίες πρέπει να είχαν δημοσιευτεί στο προηγούμενο κόμικς του Πήτερ Μπαγκ (δημιουργός του Χεητ) Νητ Σταφφ. Αυτό που μπορώ να παρατηρήσω εγώ σαν αναγνώστης είναι πως μας παρουσιάζει την οικογενειακή ζωή και καθημερινές καταστάσεις καφρίλας. Από μια άποψη μου θυμίζει την ταινία ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ. Η οικογένεια πλακώνεται συνέχεια και οι λόγοι ποικίλλουν. Από την απόλυτη εξουσία που θέλει να έχει ο ηλικιωμένος μπαμπάς πάνω από το ψήσιμο των μπιφτεκιών μέχρι την ρατσιστική συμπεριφορά που έχει η καμένη αδελφή του για τους άντρες, κυριολεκτικά σκοτώνονται. Προσοχή όμως. Οι λόγοι είναι όλοι αληθινοί και οι χαρακτήρες είναι βγαλμένοι από την ζωή. Είναι πολύ άμεσοι όλοι τους. Διαβάζοντας το Χεητ συμπεραίνεις ότι έτσι όπως ο Πήτερ έχει παραμορφώσει τους χαρακτήρες του σχεδιαστικά, έτσι έχει πάρει και την ζωή και της έχει δώσει μια πιο δυναμική, ψεύτικη πτυχή. Αλλά αυτό είναι μόνο μια πτυχή. Η ζωή έτσι είναι.
Ελ Ετερνεουτα
Τα γεγονότα αυτού του κόμικς έχουν ένα κρεσέντο έντασης που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί. Η υπόθεση είναι μια από τις πιο τρομακτικές της ένατης τέχνης. Ένας συγγραφέας κόμικς, ο ίδιος ο Εστερχελντ, δέχεται την επίσκεψη από μια εξωγήινη οντότητα που υποστηρίζει πως είναι ένας φιλόσοφος του 21ου αιώνα, θαλασσοπόρος του χρόνου, ταξιδευτής της αιωνιότητας που έχει ήδη ζήσει πάνω από εκατό ζωές. Ο φιλόσοφος λέει στον συγγραφέα πως θα μπορούσε να του πει εκατοντάδες ονόματα χωρίς να είναι ψεύτικα, γιατί πραγματικά τα είχε και ίσως το πιο εύστοχο θα μπορούσε να είναι το Κρουνερ που σημαίνει ο αιώνια περιπλανώμενος. Είναι ένα όνομα που εξηγεί τη θέση ενός επισκέπτη από το διάστημα, ενός χαμένου στην αιωνιότητα. Έχει έρθει στη γη με εντολή να αποκτήσει την ανθρώπινη υπόσταση για τελευταία φορά. Ο περιπλανώμενος ήρωας του είναι ένας πανανθρώπινος ήρωας, ανεξάρτητος, ένας ήρωας μόνος, σε αποστολή. Ένα κόμικς μοναδικό στο είδος του, με πραγματικά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα στο φόντο, βγαλμένο από τα σπλάχνα της θλιβερής πολιτικής κατάστασης που βασάνιζε τον λαό της Αργεντινής για αρκετά χρόνια.
Αυτά τα φοβερά λόγια τα διάβασα σε ένα φοβερό βιντεακι (3 μέρη) στο Γιουτιουμπ, επιμελημένο από την Λέσχη Φίλων Κόμικς στην Αθήνα. Το Ελ Ετερνεουτα είναι ένα κόμικς επιστημονικής φαντασίας του Αργεντινού Χεκτορ Γκερμαν Εστερχελντ. Διήρκησε από το 1957 έως 1959 και στην Γουηκηπηντια είδα ότι ανήκει στο είδος ΠΟΣΤ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚ, ένα είδος που ειδικά την δεκαετία του 1980 θα γίνει ένα από τα κυρίαρχα, όχι μόνο στα κόμικς αλλά και σε κινηματογράφο και μουσική. Το κόμικς εκδιδόταν στο περιοδικό Χορα Κερο Σεμαναλ. Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τζεμμα (Jemma Press).
Καλβιν εντ Χομπς
Ένα άλλο κόμικς στριπ που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι το ΚΑΛΒΙΝ ΕΝΤ ΧΟΜΠΣ του Μπιλ Γουατερσον. Διήρκησε μια δεκαετία από το 1985 μέχρι το 1995.
Ο Καλβιν είναι ένα μικρό αγόρι και ο Χομπς είναι το παιχνίδι τίγρης του που ζωντανεύει μόνο μπροστά στον Καλβιν. Ο Καλβιν πήρε το όνομα του από τον Γάλλο προτεστάντη Ιωάννη Καλβίνο και ο Χομπς από τον Άγγλο κοινωνιολόγο και φιλόσοφο Θωμά Χομπς. Του Θωμά Χομπς δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο ήταν το έργο του αλλά για τον Ιωάννη Καλβίνο ξέρω ότι η μεταρρύθμιση που έκανε στο καθολικό χριστιανικό δόγμα είχε να κάνει και με την σωτηρία ανθρώπων από τον Θεό.
Η οποία ήταν βασισμένη σε (άγνωστα για μας) κριτήρια δικά Του και όχι στα συμβατικά «αμαρτία\καλή πράξη» που πιστεύουν οι καθολικοί. Σίγουρα δεν πήρε τυχαία αυτά τα ονόματα ο Γουατερσον. Παίζουν έναν ρόλο σημειολογικό και συμβολικό. Και στην τελική και οργανικό. Διότι οι χαρακτήρες του έχουν κοινά στοιχεία με τους ανθρώπους του πνεύματος που μόλις ανέφερα. Το σχέδιο είναι επίσης φοβερό. Η γραμμή, το χρώμα, όλα είναι φανταστικά.
Γκοστ Γουορλντ
Νταν Κλάους. Αυτό μόνο λέω. Νταν Κλάους. Το ΣΑΝ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΓΑΝΤΙΟΥ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΟ μου άφησε την καλύτερη εντύπωση, παρόλο που δεν κατάλαβα πολλά πράγματα. Τι μπορούσα να καταλάβω άλλωστε από σουρεαλισμό και θεότρελη πλοκή? Το Γκοστ Γουορλντ είναι δυο φορές πιο καταξιωμένο και μάλλον το πιο διάσημο έργο του Ντανιελ. Πρωταγωνίστριες είναι η Ενηντ και η Ρεμπεκκα. Φαντασματοκοσμος ονομάστηκε μάλλον διότι οι δυο πρωταγωνίστριες ζουν στον δικό τους κόσμο (περισσότερο η Ενηντ) και κριτικάρουν τα πάντα. Η Ενηντ είναι στα σίγουρα η αρχηγός της παρέας που είναι φίλη με την μάλλον κανονική (παρά σαλταρισμένη) Ρεμπεκκα, ζουν καταστάσεις ζόρικες γεμάτες κριτική και αγώνα. Αγώνα να υπάρξουν σε ένα κόσμο ξένο, αγώνα να γίνουν ένα μέρος αυτού του κόσμου. Οι χαρακτήρες πρέπει να είναι πραγματικά φανταστικά γραμμένοι. Για την πλοκή δεν μπόρεσα να βρω και πολλά άλλα στοιχεία. Έχω δει όμως και την καταπληκτική ταινία (έχει κερδίσει και βραβείο) που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2000 αν δεν κάνω λάθος. Το τέλος (παρόλο που δεν το κατάλαβα) ήταν ασύλληπτο. Ναι γίνεται αυτό. Μπορεί να μην το κατάλαβα τελείως αλλά πώς να μην συγκινηθείς όταν μετά από τόσες περιπέτειες και σκαμπανεβάσματα περιμένοντας ένα λεωφορείο που υποτίθεται πως δεν υπάρχει πια η συγκεκριμένη γραμμή τουλάχιστον έτσι όπως λειτουργούσε στο παρελθόν, ξαφνικά μετά από ώρα, φτάνει στην παλαιή του στάση και την παίρνει? Και φεύγουν.
Κρεηζη Κατ
Κουφάθηκα. Τρελάθηκα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Κάπου στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στην Ιπποκράτους βρήκα κάποια τεύχη της πολύ καλής ανθολογίας ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΚΣ. Εκεί είχε κάποια στριπ του Κρεηζη Κατ. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι διαδραματίζονταν στα καρέ του στριπ αλλά είχε μια περίεργη ενέργεια και αίσθηση. Διαβάζω αργότερα τυχαία ότι το συγκεκριμένο στριπ (Τζωρτζ Χεριμανν ο δημιουργός) είναι το καλύτερο κόμικς του 20ου αιώνα βάση της λίστας του Κόμικς Τζουρναλ και όχι μόνο αυτό. Ανήκει στο είδος του σουρεαλισμού πριν καν υπάρξει ο ίδιος ο σουρεαλισμός. Έχει καταφέρει να είναι καλλιτεχνικά άξιο και πρωτοποριακό και ταυτόχρονα και εμπορικά επιτυχημένο, κάτι που είναι δύσκολο να επιτευχτεί. Και το πιο περίεργο είναι το σενάριο του. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από έναν γάτο, απλό, ξέγνοιαστο, αδιευκρίνιστου φύλου, τον Κρεηζη, τον ανταγωνιστή του, Ιγκνατζ Ποντικό και τον αστυνομικό σκύλο (δεν θυμάμαι φύλο) Οφισα Μπουλ Παπ. Ο Κρεηζη τρέφει μια μεγάλη αγάπη για τον κύριο Ποντικό ο οποίος του (της?) πετά συνέχεια τούβλα στο κεφάλι. Ο Κρεηζη λαμβάνει την κακή συμπεριφορά του Ιγκνατζ σαν πράξη αγάπης. Ο σκύλος τώρα προσπαθεί να σταματήσει τον Ιγνκατζ και τον βάζει συνέχεια στην φυλακή από όπου ξεφεύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου